↓↓ لینک دانلود و خرید پایین توضیحات↓↓

فرمت فایل: word

(قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحات:21

قسمتی از متن فایل دانلودی:

قدرت سياسي

آنچه که اذهان عمومي از کلمه سياست تلقي دارد ، مکر و خديعه و پشت پا زدن به فضايل انساني و نوار ميس الهي جزو انصار سياست بوده است ملاک اين قضاوت اذهان عمومي حکامي است که تاکنون بر بشريت حکم مي خوانده اند . بي شک علي بن ابيطالب (ع) از چهره هاي معدد و استثنايي تاريخ است که آيين نامه سياسي اش را مکتب عرفان و فضايل و کرامات انساني پي مي افکند . اين شيوه و سيره (سياست ) گرچه براي آن حضرت گران تمام شد و عناصر بسياري از فرست طلبان زمان ويانيان زمين را به مقابله با وي وا داشت و منشاء مشکلات بسيار و درگيري هاي فراوان و رنجها و شکنجه هاي روحي براي او شد ، ولي از سوي ديگر اين خود ترسيم خط فضيلتي بود که در تاريخ سياست بتواند الگو و شاخص براي بشر باشد که طبعاً بهاي سنگيني را در ازاي آن بايد پرداخت .

قدرت به عنوان امانت

قدرت و انعطاب

قدرت به عنوان يک حق

قدرت مشروع و نامشروع

اهميت وجود سياست و حکومت

جوامع مدني شامل قدرت هاي متفاوت اجتماعي است . اما آنچه اين قدرتها را در يک جا گرد هم آورده و روابط آن ها را نظم مي بخشد و بر اجراي قوانين ميان ان ها نظارت مي کند قدرت سياسي است . به طور قطع ، بدون وجود قدرت سياسي ، جوامع مدني توانايي حفظ خويش را نخواهند داشت و به زودي دچار از هم گسيختگي خواهند گرديد . حضرت علي (ع) مي فرمايد . (هيچ جامعه اي قوام نمي يابد مگر به وسيله تدبير ، و چاره اي جز وجود حکومت نيست .»

به وسيله قدرت سياسي است که مي توان حتي را بر پا داشت و باطلي را ميراند ، نشانه هاي دين را بر پا ساخت ، شهرها را آباد نمود و کار مردم را اصلاح کرد ، و بطور کلي حيات اجتماعي انسان را از يک طرف حفظ نمود و از طرف ديگر ، به سمت هدايت ، کمال و رستگاري برد . بناراين قدرت سياسي ، قدرتي بس توانا و کاراست ، اما مهمترين گام در جهت کمال توانايي قدرت سياسي ، برخورداري از مشروعت الهي و مردمي است .

(امتي که با داشتن يک هدف مستقل الهي در مسير تکامل گام بر مي دارد به ناچار بايد رهبري تمسک جويد ، رهبري که تبلوري از آرمان الهي و مورد قبول و پذيرش و الگو و سند تحرک و پويايي وي باشد . حضرت علي (ع) مي فرمايند : « نقش زمامدار نسبت به ملت همانند رشته اي است که مهره ها را گرد هم آورده و به يکديگر پيوند مي دهد ، پس اگر رشته بگسار دانه ها از هم مي باشد و هرگز تمام آنها گرد نمي آيد.»

امام با اين تشبيه بسيار ساده و جالب خاطر نشان مي سازد که وحدت امت ، که اساس هويت ، قوام و استقلال ان است ، بستگي به وجود تيم و سرپرستي دارد که به دور از اختلاف نظر ها وجه اي از عوامل تفرقه و تبعيض ، امت را در يک محور بنيادي گرد آوري و متشکل ساخته و از تشت و تفرق ، که اولين نقطه آسيب پذيري است مصونيت دهد . طبيعي است که چنين توفيقي براي هر زمامدار حاصل نمي آيد ، بلکه زمامداري صالح بايد ، تا با توجه به رمز وحدت و با اهتمام به پر کردن شکافها و در هم ريختن ديوار هاي تبعيض ، جاده اتحاد و همبستگي است را در پرتو مکتب توحيد هموار سازد .

و...