↓↓ لینک دانلود و خرید پایین توضیحات↓↓

فرمت فایل: word

(قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحات:28

قسمتی از متن فایل دانلودی:

مثبت‌ انديشي‌

محققان‌ روانشناسي‌ گرايش‌ دارند شاخص‌ مثبت‌ انديشي‌ با نمرات‌ روزانه‌ متغيرعمده‌ مرتبط‌ است‌. شادكامي‌ و رضايت‌ از زندگي‌.

وقتي‌ محققان‌ از افراد در مورد شادكامي‌هايشان‌ مي‌پرسند در واقع‌ از آنهامي‌خواهند حالات‌ هيجاني‌ و چگونگي‌ احساس‌شان‌ دربارة‌ خود و دنيا را گزارش‌ نمايند.

و منظور از رضايت‌ بيان‌ قضاوت‌ كلي‌شان‌ دربارة‌ دستيابي‌ به‌ خواسته‌هايشان‌ درزندگي‌ مي‌باشد. اين‌ پاسخها نتيجة‌ پردازش‌ شناختي‌ مي‌باشد. و علاوه‌ بر دو عامل‌ فوق ،عامل‌، روان‌ رنجوري‌ سطح‌ پايين‌ به‌ شكل‌ اصلي‌ مثبت‌ انديشي‌ اضافه‌ مي‌شود.

بيشتر مطالعات‌ نشان‌ داده‌اند كه‌ اين‌ سه‌ زمينه‌ بايد به‌ عنوان‌ مفاهيم‌ مثبت‌ انديشي‌به‌ طور جداگانه‌ بررسي‌ و اندازه‌گيري‌ شوند. (اينروتوماس‌، 1999) بنابراين‌، مثبت‌انديشي‌ سطح‌ بالا زماني‌ بدست‌ مي‌آيد كه‌ افراد از زندگي‌ احساس‌ شادي‌ و رضايت‌ داشته‌باشند. و سطوح‌ پاييني‌ از روان‌ رنجوري‌ را تجربه‌ نمايند.

اندازه‌گيري‌ مثبت‌ انديشي‌

يكي‌ از مشكلاتي‌ كه‌ محققان‌ با آن‌ روبرو مي‌شوند اين‌ است‌ كه‌ چگونه‌ شادكامي‌ رااندازه‌گيري‌ نمايند. مشكل‌ عمدة‌ اندازه‌گيري‌ مثبت‌ انديشي‌ اين‌ است‌ كه‌ تعريف‌ آن‌ چيست‌.در زمان‌ افلاطون‌ و ارسطو، بسياري‌ از مردم‌ فكر مي‌كردند كه‌ فلاسفه‌ بايد آنرا براي‌هركسي‌ تعريف‌ نمايند. بعدها، رهبران‌ مسيحي‌ معتقد شدند كه‌ آنها بايد شادكامي‌ را براي‌هر كسي‌ تعريف‌ نمايند.

در قرن‌ بيستم‌، تعدادي‌ نظريه‌ در مورد سلامت‌ رواني‌ مثبت‌ ارائه‌ شد اما مشكل‌ اين‌بود كه‌ ترجيحاً ارزشهاي‌ شخصي‌ نويسندگان‌ بر آن‌ نظريه‌ تأثيرگذار بود. بنابراين‌ اگرفلاسفه‌، رهبران‌ مذهبي‌ يا روانشناسان‌ نمي‌توانستند شادكامي‌ و رضايت‌ از زندگي‌ راتعريف‌ نمايند پس‌ چه‌ كسي‌ مي‌توانست‌؟

يك‌ راه‌ حل‌ براي‌ اين‌ مشكل‌ كاربرد رويكردي‌ ساده‌ و قابل‌ فهم‌ بود. محققان‌ شروع‌به‌ تحقيقاتي‌ نمودند كه‌ خود شركت‌ كنندگان‌ اين‌ اصطلاحات‌ را تعريف‌ نمايند. در اين‌روش‌، قضاوت‌ واقعي‌ برمبناي‌ احسسا شخصي‌ هر فرد در مورد شادي‌ بود. (مايزرودانير، 1995)

محققان‌ نتيجه‌ گرفتند كه‌ به‌ دليل‌ اينكه‌ ارزيابي‌هاي‌ شادكامي‌ پديده‌اي‌ ذهني‌ است‌آنها بايد گزارشهاي‌ ذهني‌ را اندازه‌گيري‌ نمايند. بنابراين‌ محققان‌ اين‌ سؤال‌ ساده‌ را از هرفرد پرسيدند:

آيا شما شاد هستيد؟ يا شادي‌ شما چگونه‌ است‌؟ و سپس‌ پاسخها را به‌ عنوان‌داده‌هاي‌ معتبر در تحقيقاتشان‌ مورد استفاده‌ قرار دادند.

اين‌ راهبرد ويژه‌ براي‌ فردي‌ مثل‌ فرويد چندان‌ قابل‌ قبول‌ نبود. زيرا وي‌ معتقد بود كه‌هر فرد در توضيحاتش‌ دربارة‌ خود به‌ طور خودآگاه‌ دچار خطا مي‌شود. براي‌ فرويد،خودسنجي‌ از خيلي‌ شادي‌ مي‌توانست‌ نتيجه‌ مكانيزيم‌هاي‌ دفاعي‌ براي‌ حمايت‌ ازخودآگاهي‌ خود در برابر تكانه‌هاي‌ غيرقابل‌ قبول‌ باشد. اگر فرويد درست‌ مي‌گفت‌، پس‌خودسنجي‌ شادكامي‌ اغلب‌ مي‌توانست‌ با ارزيابي‌هاي‌ جنبي‌ - گزارشهايي‌ كه‌ توسط‌كساني‌ كه‌ فرد را كاملاً مي‌شناختند ارائه‌ مي‌شد - متفاوت‌ باشد.

و..