↓↓ لینک دانلود و خرید پایین توضیحات↓↓

فرمت فایل: word

(قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحات:11

قسمتی از متن فایل دانلودی:

.... گلبانک ز شوق گل شاداب توان داشت /من نوحه سراي گل افسرده خويشم /شادم که دگر دل نگرايد سوي شادي/ تا داد غمش ره، بر سرا پرده خويشم/ پي کرد فلک مرکب آمالم و در دل /خون موج زد از بخت بد آورده خويشم /گويند که: «اميد و چه نوميد!» /ندانند من مرثيه خوان وطن مرده خويشم ( م- اميد)
زندگينامه
مهدي اخوان ثالث متخلص به اميد در سال 1307 شمسي در خانواده اي «خراساني شده» در مشهد متولد شد. تحصيلات ابتدايي و متوسطه را در دبستانها و دبيرستانهاي مشهد به پايان برد، و از هنرستان صنعتي همين شهر فارغ التحصيل شده پس از فراغ از تحصيل و دو سال اقامت در زادگاه خود به سال 1327 شمسي راه تهران در پيش گرفت و به خدمت وزارت فرهنگ درآمد و «خاک دامنگير ري» بيش از دو سه بار به او مجال اقامت کوتاه در زادگاهش را نداد. او ذوق و مايه شعري را از مادرش به ارث برد و گاهگاه اشعاري به شيوه شاعران متقدم و بخصوص شاعران خراساني مي سرود. اميد پس از اندک زماني در سرودن قصيده به سبک متين خراساني و مثنوي و غزل شهرتي پيدا کرد و از سال 1326 تا سال 1330 شمسي که نخستين مجموعه شعرش «ارغنون» منتشر شد قدرت و چيره دستي وي در انواع شعر کلاسيک آشکار گرديد. «ارغنون» که نمونه اشعار عاشقانه و مسائل اجتماعي بود در حقيقت: کارنامه سالهاي اوليه اقامت وي در حوزه ادبي تهران بشمار رفت.

با انتشار مجموعه دوم اشعارش: «زمستان» در سال 1334 قدرت شاعري اميد بيش از پيش بر همگنان روشن شد. در اين مجموعه گرايش اميد به شيوه «پيشنهادي نيما» ونوآوري آشکارتر مي شود. ما در اين مجموعه شعر با شاعري روبرو مي شويم که در عين آشنايي عميق با شعر گذشته ايران مخصوصاً اشعار خراساني با هوشياري و بيداري خاصي به شيوه نوسرائي و «نيمائي» گرايش پيدا کرده و در عين حال پيوند خود را با شعر قديم از غزل و مثنوي همچنان استوار نگهداشته است. در مجموعه «آخر شاهنامه» که در سال 1337 شمسي منتشر شده است و مجموعه «ازين اوستا» که در سال 1344 شمسي نشر يافته بايد نمونه هاي کمال يافته و هموار شده شعر اميد در آنها جستجو کرد.

اخوان همچنين علاقه و اشتياق زيادي به موسيقي داشت و در واقع در زندگي هنريش شعر و موسيقي با هم پيوندي ناگسستني داشتند؛ به طوري که شعرهايش چنان با عروض شعر فارسي آميخته و موسيقي کلامش آنچنان تاثيرگذار است که نمي توان آنها را از شعرش جدا کرد و اين نشان مي دهد که اخوان با موسيقي سنتي آشنايي بسيار داشته است.
از دوره کودکي به موسيقي چنان علاقه داشته که ميل آموختن اين هنر يک دم رهايش نمي کند تا اينکه عاقبت نواختن تار را مي آموزد و اين نياز تا پايان عمرش با او باقي ميماند. گرچه در ابتدا پدرش که مردي مذهبي است و با نواختن تار او مخالف است اما پسر، پدر را متقاعد مي کند که موسيقي هنر است و پدر رضايت داده؛ حتي براي او معلم موسيقي مي گيرد. گر چه در ابتدا براي احترام پدر، مدت کوتاهي از موسيقي دوري کرد اما سرانجام خواسته درونيش از او وادار کرد که دوباره به اين هنري روي آورد.

و....